Nowy budynek naukowo-dydaktyczny UW przy ul. Furmańskiej

Budynki Uniwersytetu Warszawskiego posiadają szczególne miejsce na mapie Warszawy- zlokalizowane wśród zieleni, bliskości parków, Starego Miasta oraz Bulwarów Wiślanych.

Nowy budynek Uniwersytetu Warszawskiego przy ulicy Furmańskiej stanowi punkt styku pomiędzy historycznym kampusem a zabudową Starego Miasta. Lokalizacja budynku w sąsiedztwie skweru Stanisława Jankowskiego „Agatona” oraz na linii nowoprojektowanej kładki pieszo-rowerowej łączącej lewo- i prawobrzeżną Warszawę staje się łącznikiem pomiędzy studentami, pracownikami naukowymi, a mieszkańcami Warszawy.

Projektowany obiekt stwarza możliwość przyszłej kontynuacji zabudowy wraz z nowym sąsiadującym budynkiem stworzy kwartał wpisujący się w sąsiadująca tkankę miejską.

Nowy projektowany gmach uniwersytecki znajduje się w szczególnym historycznym układzie urbanistycznym w sąsiedztwie Starego Miasta oraz zabytkowych kamienic o charakterystycznych rudawych spadzistych dachach. Kwartały kiedyś gęsto zabudowane, dziś rozluźnione po powojennej odbudowie, stanowią o tożsamości mieszkańców i charakterze Warszawy. Nawiązując do historycznej struktury urbanistycznej kwartału przedwojennych kamienic z wewnętrznymi podwórzami u zbiegu ulic Karowej, Furmańskiej oraz Dobrej zaproponowano nawiązanie do historycznej tkanki poprzez stworzenie współczesnej struktury budynku przeplecionej zielonymi podwórzami. Delikatna struktura przejść i dziedzińców przeplatająca się pod zwartą substancją budynku, stanowi nawiązanie do systemów społecznych, współpracy, wzajemnej pomocy i relacji międzyludzkich.

Układ podłużnych ‘slabów’ ułożonych ortogonalnie w dwóch kierunkach – północno-południowym oraz wschodnio-zachodnim pozostaje uczytelniony w fasadzie budynku. Ich poziome podziały nawiązują do podziałów historycznych kamienic Mariensztatu. Każdy z narożników pozostaje zaakcentowany dużymi oknami, będącymi obserwatorami otaczającej go przestrzeni, analogicznie jak studenci obserwujący społeczeństwo. Mniejsze rytmiczne podziały elewacji podkreślają podłużne boki ‘slabów’ układając się we współczesną kolumnadę. Dodatkową piątą fasadę budynku stanowi zielony dach widoczny ze Skarpy Warszawskiej.